تو با یک جرعه از دریای یادت

      میــان بــاغ قـلبـــم جــا گــرفتــی

         تـو بــا یک انـعکـاس نقره ای رنگ

               مــجـال نـــازو از رعنـــا گـرفتــی

توچون یک هدیه فیروزه ای رنگ

     مــرا بـــر قـــایــق رویـــا نشـانــدی

              وبـا یک لطف , یک لبخند ساده

                   مـرا بـه سرزمین عشق خوانـدی

تــو دیــوار میـان قـلبـهــا را

      بــه رســم آسمـانی ها شـکستــی

         وچون حسی غریب وواژه ای سرخ

              میــــان  دفــتــــر روحـــم  نــشـستــی

تودریایی ترین ترسیم یک موج

     تـــو تــنـها جــادهء دل تــا خـدایی

         تــو مثــل شـوق یک کـودک لـطیفـی

              تــو مثــل عطر یک گــلدان رهـایــی

تو مثـل نغمهء موزون باران

     بــه روی اطلسـی هـا نـازنینــی

          وتــا وقتی که روحم مال اینجاست

                 بـه روی صفحـهء دل مـی شینـی

.............................................................................

اگـر چشمان من دریـاست تویی فـانـوس شبهایش اگــر حرفی زدم از گل تویی مفهوم و معنایش     

به جفایی ووفایی نرود عاشق زاری/مژه بر هم نزد گر بزنی تیر فنایش

love is 

عشق یعنی با افق یک دل شدن

           یــا لباسی از شقایق دوختن

                 عشق یعنی با وجود خستگی

                         بر سر پروانهء دل سوختن

عشق یعنی داستــانی نـا تـمــام

        عشق یعنـی کلمه ای بـی انـتـهـا

               عشق یعنی گفتن ازاحساس موج

                      در کــنـار حسـرت پـروانـه ها

عشق یعنـی آه سرخ لالـه هـا

       عشق یعنی حرف پنهان در نگاه

                عشق یعنـی تـرجـمـان یک نـفس

                         عمق سـایـه روشن دشت پگـاه

عشق یعنـی قـصـهء یک آرزو

       عشق یـعـنـی ابـتـدای یک غـروب

                 عشـق یـعـنـی تکـه ای از آسمـان

                        عشق یعنی وصف یک انسان خوب   

..............................................................................    

در مشرق عشق دشت خورشید تویی

در باغ نگاه یاس امید تـویـی

در بین هزار پونه آنکس که مرا

چون روح نسیم زود فهمید تویی

در یک جزیرهء سر سبز و خرم تمامی صفات نیکو و پلید انسان با هم زندگی می کردند  صفاتی چون: دانایی  غرور  ثروت  شهوت  عشق و ... .

 در روزی از روزها دانایی همهء صفات را در یکجا جمع کرد و گفت قرار است سیل عظیمی در جزیره جاری شود و هر کس لوازم ضروری خود را بردارد و در قایقش بگذارد و آماده سیل شود. همه این کار را کردند و باران شدیدی  شرو ع به باریدن کرد و سیل بزرگی براه افتاد. همه در قایق خودشان بودند تا اینکه صدای غرق شدن و کمک خواستن یکی از صفات آمد.  آن محبت بود. عشق بی درنگ به کمک محبت شتافت و قایق خود را در اختیار محبت گذارد  ولی چون قایق جای یک نفر را بیشتر نداشت  محبت سوار شد و عشق در سیل گیر افتاد.  به دورو بر خود نگاه کرد  ثروت را در نزدیکی خود دید از او کمک خواست ولی ثروت در پاسخ گفت:آنقدر طلا و جواهر در قایق دارم که دیگر جایی برای تو نیست و قایق سنگین است.

عشق نا امیدانه به اطراف نگریست  غرور را دید و از غرور کمک خواست. غرور در جوابش گفت: تو خیس هستی و اگر من به تو کمک نمایم خود و قایقم خیس میشویم. آب همینطور بالا می امد و عشق بیشتر در آب فرو میرفت. دانایی و بقیه در دور دست بودن و کسی صدای عشق را نمیشنید  تا اینکه  شهوت به نزدیکی عشق رسید . عشق از او کمک خواست ولی شهوت گفت:چندین سال است که منتظر یه همچین لحظه ای بودم تا از بین رفتن تو را ببینم.هر جا که تو بودی جایی برای من نبود و همیشه تو برتر از من و موجب تحقیر من بودی.

عشق دیگر نا امید از زندگی آنقدر آب خورد که از حال رفت.وقتی چشم باز کرد دیگر از سیل خبری نبود و خود را در خانه دانایی یافت. دانایی به او گفت الان دو روز است که بیهوشی .سیل تمام شده و آرامش به جزیره بازگشته است.

عشق بدو ن توجه به این حرفها در پی این بود که بداند چه کسی نجاتش داده است از دانایی پرسید و دانایی در جوابش گفت: زمان 

آری  فقط زمان است که میتواند عظمت و جلال عشق را درک کند

........................................................................................................

نه گنهکاریم نه بی تقصیریم

   منــو تــو بــازیچه تقدیــریـم

  هر دو در بیراهه بی رحم عشق

  با دل و احساس خود در گـیـریم

  بیشــتــر از هـمیـشـه  دوستـت دارم

 گرچه ازعاشقی وعاشق شدن بیزارم

 زیــر آوار فـرو ریـخـتـه عـــشـــق

ازدلم چیزی نمانده که به توبسپارم

تو  که  همدردی  مرا  یاری  ده

به  من  عـاشق  امـیـدواری  ده

اگرعشق باماسریاری نداشت

تو به من قول وفاداری ده

در زمانی که وفا

                                 قصهءبرف به تابستان است

              و صداقت گل نایابی ست

 به چه کسی باید گفت

                                               که با تو خوشبخت ترینم

     راضیه نازم تو مظهر وفا و صداقتی و من با تو خوشبخت ترینم

......................................................................................

روی دروازه قلبم نوشتم: ورود ممنوع !!!!!!*** ***

دل پریشان آمد. گفتم بخوانش. خواند و بازگشت.!!!!!

*** *** امید مضطرب آمد . گفتـم بخوانش. خـوانـد و

 بازگشت.!!!!*** *** آرزو با دلهره آمد.گفتم بخوانش

 خواند و بازگشت ... !!!*** ***عشق خنده کنان آمد!

 گفتم خواندیش؟ گفت: من سواد ندارم

……………………………………………………………………………….

تو را نگاه میکنم که خفته ای کنار من

          پس از تمام اضطراب, عذاب و انتظارمن

                    تورا نگاه می کنم که دیدنی ترین تویی

                            وازتو حرف میزنم که گفتنی ترین تویی

من ازتوحرف میزنم شب عاشقانه میشود

تـو را ادامه می دهم همین ترانه می شود

کـاش بـه شهر خـوب تـو مـراهمیـشه راه بـود

        راه بـه تـو رسیـدنـم هـمـیـن پـل نـگـاه بـود

                مرا ببر به خواب خود که خسته ام ازهمه کس

                      که خواب و بیداری من هر دو شکنجه بود و بس

من ازتوحرف میزنم شب عاشقانه میشود

تـو را ادامه می دهم همین ترانه می شود